#3. Recenzja. Buntowniczka z pustyni.

"Bardziej wybuchowa niż proch strzelnicy!" Kolejna literacka bomba tego roku.
 

Tytuł: Buntowniczka z pustyni
Autor: Alwyn Hamilton
Tłumaczenie: Agnieszka Kalus
Wydawnictwo: Czwarta strona
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 365

 Zacznijmy od tego, że ostatnio wielu autorów odeszło od typowego kreowania świata w swoich powieściach. Coraz mniej mamy do czynienia z mrocznymi i zimnymi krainami, które przyprawiają nas o dreszcze. Teraz króluje kultura bliskiego wschodu. I bardzo dobrze, bo czytanie o starych i przerażających lasach bądź nieznanych lodowych krainach było już po prostu lekko nudne. Mamy wreszcie gorący klimat, pustynie i dżinów. Czego chcieć więcej? Kolejnych tomów cyklu "Buntowniczka z pustyni" autorstwa Alwyn Hamilton.

 Amani jak wiele książkowych bohaterek pragnie uciec z rodzinnego miasta i trafić do wielkiej metropolii. Mając ze sobą tylko pistolet postanawia zmienić swoje dotychczasowe życie. Razem ze swoim tajemniczym i przystojnym towarzyszem wyruszają w podroż przez pustynie pełną niezliczonych niespodzianek.  Amani będzie zmuszona do ucieczki przed ogromną armią Sułtana i walka z wieloma przerażającymi bestiami. Czy nastoletniej bohaterce uda się spełnić swoje marzenia? Czy dowie się czegoś o enigmatycznym cudzoziemcu?

 Po pierwsze, ogromny szacun dla autorki i jej  zmiany scenerii powieści. Jak uwielbiam klimat lasów i pochmurnej pogody to w wakacje trzeba troszeczkę przełamać rutynę i sięgnąć po coś z dosłownie gorącą atmosferą, zresztą póki co lato nas nie rozpieszcza. Pustynia, piach, upadł, chyba każdemu choć raz marzyła się przygoda w takich warunkach, bo ile można czasu spędzać w tym śniegu. Czytając czułam ciepło płynące z kolejnych kart powieści, atmosfera prawie jak w Dubaju :).  Autorka cyklu w jednym z wywiadów mówiła, że do stworzenia tej sagi czerpała inspiracje z opowieściami o Dziki Zachodzie oraz "Baśniami 1001 nocy", czyli coś zupełnie świeżego i nowego. Według mnie bardzo dobry i mądry pomysł na wprowadzenie jakieś innowacji do literatury młodzieżowej. Mamy tu do czynienia z Dżinami, Półdzinami i wieloma innymi  postaciami, których nie spotkamy w naszych słowiańskich legendach i podaniach.  Kolejne za co chce podziękować pani Alwyn jest minimalna ilość irytujących bohaterów. Amani polubiłam już od pierwszych stron książki i sądzę, że mogłaby być niezłą przyjaciółką. Dziewczyna ma łeb na karku i dąży do swojego celu, choć czasami bywała lekko naiwna. Jej wybuchowość bardzo mnie urzekła, nie mamy tu klasycznej szarej myszki, która potrzebuje bodźca do zmiany. Mamy tu silną i odważną młodą kobietę, której kibicujemy jeszcze bardziej z każdym nowym rozdziałem. Także jej tajemniczy towarzysz Jin jest bardzo intrygującą postacią. Osobiście zakochałam się w nim prawie tak mocno jak w Rhysandzie z "Dworu mgieł i furii'' autorstwa Sarah J. Maas. Mówię tylko prawie, ponieważ przede mną kolejne tomy "Buntowniczki z pustyni". Duży plus dla wydawnictwa, nie mogłam wymarzyć sobie lepszej okładki, która bardzo zachęca do sięgnięcia po lekturę. Polskie wydanie bije na głowę wszystkie zagraniczne wersje.

 Koniec słodzenia! Jak prawie każda książka, "Buntowniczka z pustyni" ma swoje wady, niestety. Tak, ta wręcz idealna powieść posiada pewne mankamenty. Za mało Jina. Jest to ogromny problem, mamy tu postać ze sporym potencjałem, który nie został wykorzystany w 100%. Niby poznajemy historię jego życia, ale według mnie jest tego za mało. Wątek tajemniczego zdrajcy stanu powinien być bardziej rozbudowany, oby moje życzenie spełniło się w kolejnym tomie. Jak wcześniej zachwalałam Amani, to powiem, że ona też nie byłą idealna. Jej okropnie przewidywalny pseudonim kuł z kilometra w moje oczy. Niebieskooki Bandyta, rozumiem, że miało to nawiązywać do wyglądu bohaterki, ale bez przesady. Oczy były jej najbardziej charakterystycznym znakiem, każdy mógł po nich poznać Buntowniczkę. Bardzo naiwne. Ucieszyłam się, że mamy tu delikatnie zarysowany wątek miłości między głównymi bohaterami, ale był zbyt błahy i mało realny, aby chwycić za serce.

 "Buntowniczka z pustyni'' jest idealnym przykładem słów: "Kto nie ryzykuje ten nie zyskuje'', autorka zaryzykowała i zgarnęła rzesze fanów, oczywiście w tym mnie. Polecam każdemu komu brakuje ciepła i gorącego słońca. W powieści mamy tego pod dostatkiem. Zachęcam także entuzjastów Opowieści Szeherezady i wszystkich innych książkoholików oraz każdego, kto jeszcze nie rozpoczął swojej przygody z czytaniem. Znajdziecie na pewno coś dla siebie w tej powieści. Moja ocena 9/10.

Enjoy!