#4. Recenzja. Zdrajca tronu

"Los pustyni spoczywa w jej rękach" Pustynia już nigdy nie będzie taka sama.

Tytuł: Zdrajca tronu
Autor: Alwyn Hamilton
Tłumaczenie: Agnieszka Kalus
Wydawnictwo: Czwarta strona
Rok wydania: 2017
Ilość stron: 560

 Nastała złota era historii z Bliskim Wschodem w tle. W związku z tą nową modą powstaje ostatnio bardzo dużo powieści o tej tematyce. Oto kolejna książka chwytająca ten temat. "Zdrajca tronu'' to druga część fenomenalnej trylogii "Buntowniczka z pustyni" autorstwa Alwyn Hamilton. Chyba wszyscy już słyszeliśmy o tej sadzę, prawie każdy Instagram zawiera zdjęcia tych czytadeł. I bardzo dobrze, tak świetny cykl zasługuje na duży rozgłos. Skończywszy czytać "Buntowniczkę z pustyni" od razu sięgnęłam po "Zdrajcę tronu" i to był mój duży błąd, a dlaczego? No własne, dlaczego, skoro to taka wspaniała seria. Skończyłam dwa tomy i muszę czekać na kolejny, bardzo, bardzo długo. Umrę  do premiery "Duchów rebelii", ludzie ile można wytrwać w tej niecierpliwości. Potrzebuję zakończenia tej trylogii teraz, nie za rok, teraz. Mam nadzieję, że nie jestem jedyna w tym, kto jeszcze czeka jak nienormalny na ostatni tom?

 Amani ostatnie miesiące swojego życia spędziła w podróży przez bezkresną pustynię, która stała się jej domem. Pragnęła uciec z domu i odciąć od despotycznego wuja, ale nie wszystko potoczyło się po jej myśli. Niebieskooka Bandytka trafia do samego środka tyranii, pałacu wielkiego Sułtana. Ma tylko jeden cel, obalenie władcy, nic więcej się nie liczy. Czy uda jej się wykonać zadanie, czy może stanie się ofiarą? A może wszystko się zmieni? "W Zdrajcy tronu jedyne, czego możesz być pewien, to to, że nic nie jest pewne."

 No i mamy kolejną cudowną powieść Alwyn Hamilton. Piasek, pustynia i dżiny, czego chcieć więcej (do tej kwestii wrócę później)? W porównaniu z "Buntowniczką z pustyni" mamy tu dość mało piasku, naprawdę. Wiem, bardzo ciężko w to uwierzyć. Tym razem przenosimy się po pałacu, siedziby Sułtana, klatki oraz więzienia. Amani trafia w sam środek reżimu, haremu. Osobiście, bardzo się cieszę, że akcja potoczyła się właśnie tak, a nie inaczej. Nigdy nie interesowałam się wygładem i zwyczajami panującymi w haremie, a tu autorka jak na tacy pokazała mi z czy to się je. Mamy tam tyle przebiegłych i walczących o względy oraz swoje życie kobiet. Są bezwzględne w walce o swoje przetrwanie. Autorka pokazała siłę, ale także wielką bezbronność kobiet wobec dominujących mężczyzn. Uwielbiam kiedy w powieściach są wplecione wątki, które mogą nas czegoś nauczyć i otworzą oczy na pewne sprawy. To jeszcze nie koniec tego dobrego, musicie się ze mną pomęczyć. Akcja, zdecydowanie w tym tomie jest więcej zwartej akcji. Nie pędzimy tu przez wydarzenia i różnorakie miejsca, wszystko jest dokładnie przemyślane i klarowne. Mamy możliwość delektować się pięknymi wnętrzami sułtańskiego pałacu. Ponad to wciągająca fabuła ukazuje nam niezliczoną ilość intryg, zwrotów akcji oraz zdrad. Do tego postaci Amani została w dużym stopniu rozbudowana. Nie jest teraz tylko Niebieskookim Bandytą, o którym krążą ogromne ilości legend, stała się kluczowym elementem rewolucji. To głownie od niej i jej poświecenia zależy sukces następujących wydarzeń. Nie wiem jak wy, ale czytając "Zdrajcę tronu" musiałam dawkować emocje. Nie chciałam za szybko rozstawać się z tą magiczną historią.

 Niestety, nie ma rzeczy idealnych i jak widać książek tez nie. Główną, uderzającą wadą tej książki jest brak charyzmatycznego Jina. Oczywiście, pojawia się na początku i końcu powieści, ale to nie rekompensuje zmarnowanego potencjału tej postaci. Jak w "Buntowniczce z pustyni" niewielka ilość wyjaśnień związanych z tą postacią była do przetrawienia, to tu, odbierała mi chęć do czytania. Naprawdę, jestem bardzo ciekawa historii Jina, ale nie przedstawionej w tej formie. Rozumiem, że Amani jest najważniejsza, ale "Zdrajca tronu" zyskałby tylko na rozwinięciu i wyjaśnieniu pewnych spraw. Co więcej, miejscami aż brakowało Jina, który wpadł i załatwiłby wszystko oraz przemówił głównej bohaterce do rozsądku. Miejmy nadzieję, że w ostatnim tomie będą rozwiane wszystkie wątpliwości. Kolejne co mnie boli w "Zdrajcy tronu" to przesadna ilość bohaterów. Miejscami nie wiedziałam o co komu chodzi. Czytał o jednej postaci potem nagle pojawia się ktoś zupełnie inny, troszeczkę mnie to dezorientowało. Nie będę mówić, że natłok imion nie pozwolił mi wyodrębnić bohaterów, którym kibicuję z całego serca  i tych co powinni mieć rzucane kłody pod nogi. Większość była dla mnie neutralna, wręcz nijaka. Przez te zamieszania miałam ochotę rzucić książką.

 "Zdrajca tronu" autorstwa Alwyn Hamilton jest bardzo dobrą kontynuacją swojej poprzedniczki. Każdy kto czytał i zakochał się w "Buntowniczce z pustyni" powinien sięgnąć po kolejną część tej ujmującej historii. Obiecuję, że spodoba się wam! Moja ocena 8/10.

Enjoy!